Ahlat Ağacı - Nuri Bilge Ceylan ( Film İncelemesi)

 

 Film, dizi, kitap tarzı incelemeler yaparken zaten ortada olan şeyleri anlatmaya gerek yok bence. Çünkü film izleyecek adam ilk fragmanını izler oradan buradan açar konusu neymiş diye okur ondan kolay ne var ? İşte şu karakterler var adı Ahmet, olay şurada geçiyor tarzında konuları anlatıp dururlar veyahut kopyalayıp yapıştırırlar ama biz kendi sitemizde bir olayı anlatırken daha kendimize özgü ve olayların içine girerek anlatmayı tercih ediyoruz. Peki o zaman filmimizi anlatmaya başlayalım.

    

     İsimi başlıktan da göreceğiniz üzeri Nuri Bilge Ceylanın yeni çıkan filmi Ahlat Ağacı. Filmi bir döngü filmi olarak adlandırabiliriz. Ana karakterimiz Sinan üniversiteyi yeni bitirmiş ve kasabasına geri dönmüştür ve tıpkı babası gibi öğretmen olmak istiyordur. Tabi üniversiteyi okuduğu süre boyunca bir kitap yazıyor ve geri döndüğünde ise kitabını bastırmak için çabalıyor. Geri döner dönmez zaten ailesi ile uğraşmaya başlıyor. Babası saygın bir öğretmenken zamanla at yarışı oynamaya başlıyor. Öğretmen çevresi tarafından da dışlanarak iyice at yarışı sayesinde borca giriyor.

     Filmin ana konusu Sinan'ın babasıyla olan ilişkisini ele alıyor diyebiliriz. Başta dediğimiz döngü olayı da burada başlıyor çünkü Sinan da babası gibi, filmin sonlarına doğru bunun farkına varıyor.

Çünkü Sinan insanları sevmeyen bir insan diyebiliriz. İnsanlara karşı uzaktan bakıyor ve yalnız hissediyordu. Çarşıda gezerken herkes ondan babasının borcunu istiyor ve babasını ganyan bayii de gördüğü için git gide bir nefret başlıyordu. Saygın bir meslek olan öğretmenliğini herkesin gözünde düşürmüştü artık. Annesine karşı babasını hep kötülüyordu. Kendini çok yalnız hisseden Sinan sonlara doğru farkına varıyor ki bir tek babasının onu anladığını. 

   Çok ayrıntılara girmeden filme biraz değindikten sonra şimdi de film hakkında düşüncelerimizi aktaralım; izlenir mi ? İzlenmez mi ? Filmi arkadaşlarım izledikten sonra da sordum nasıl buldunuz diye. Aldığım cevaplarda çok filmin süresinin çok uzun olduğu ve bazı sahnelerin gereksizce uzun olduğuydu( 3 saat 10 dakika) ve daha kısa olsaydı izlenebilirdi dediler. Ben ise uzun diyalogların ve genel olarak film süresinin ideal buldum çünkü her film için bunu söylerim. Yönetmen başkaları diyor diye film süresini kısaltmaya uğraştırması saçma gelir çünkü filmi yöneten adı üstünde yönetmen olduğundan onun kafasındaki olup biten olayları izliyoruz bu yüzden de filmi kısaltma konusunda katılmadım tabi bu izleyene kalmış bir şey. Ben izlerken keyif aldım zaten film diyaloglar üstüne kurulu gerçekten o konuşmalarda kendimizi görebiliyoruz zaman zaman ve içimize işliyor karakterlerin hiç bir abartı tarafı yoktu. Film hakkında üzücü olan şeylerden biri de salon ve seans azlığı onun yerine saçma sapan komedi filmlerinin dolması insanın canını sıkıyor. Cannes Film Festivalindeki gösterimde 15 dakika boyunca ayakta alkışlanan film bizim ülkemizde salonda 5-6 kişi oluyor ve bunlar bizim gibi gençlerin ümidini az çok kırıyor diyebiliriz. Umarım ülkemizde gelecek yıllarda bu tarz filmler ve bağımsız yapımcılar için güzel imkanlar sağlanır diye ümitle ve merakla bekliyoruz.